Pakiet udostępnia polecenia umożliwiające zmianę sposobu numeracji
wzorów (środowiska: equation i nowe środowisko
subeqnarray)
Jeżeli umieścimy kilka wzorów (środowiska eqation) wewnątrz
środowiska subequations, będą one numerowane licznikiem
podrzędnym (bez zmiany właściwego licznika wzorów) -- domyślnie licznik
podrzędny jest reprezentowany jako kolejne, małe, litery alfabetu).
Pakiet jest bardziej intuicyjny (mniej skomplikowany, ale wystarczający)
w użyciu niż pakiet subeqnarray
(p. także easyeqn).
Przykład:
\begin{subequations}
\label{db}
\begin{equation}
\label{db1}
d^2 + e^2 = f^2
\end{equation}
We can refer to
equation~\ref{db2}, \ref{db}
and~\ref{db1}.
\begin{equation}
\label{db2}
g^2 + h^2 = i^2
\end{equation}
\end{subequations}
Pakiet udostępnia środowisko analogiczne do eqnarray --
różniące się sposobem numerowania poszczególnych wierszy (domyślnie
jak w poprzednim przykładzie)
\begin{subeqnarray}
\label{dd}
x &=& y+z\label{dd1}\\
u &=& v+w\label{dd2}
\end{subeqnarray}
This was equation~\ref{dd}, with parts~\ref{dd1} and~\ref{dd2}.
Sposób prezentacji licznika możemy zmienić, zmieniając definicję polecenia
\thesubequation (definicja licznika podstawowego jest
definiowana przez makroinstrukcję \themainequation; którą też
można zmienić) np:
\def\thesubequation{\themainequation-\alph{equation}}
definicję tę należy umieścić na zewnątrz środowisk zmieniających sposób
numeracji
\def\thesubequation{\themainequation-\alph{equation}}
\begin{subequations}
\label{db}
\begin{equation}
\label{db1}
d^2 + e^2 = f^2
\end{equation}
We can refer to equation~\ref{db2}, \ref{db} and~\ref{db1}.
\begin{equation}
\label{db2}
g^2 + h^2 = i^2
\end{equation}
\end{subequations}
Pakiet jest dostępny pod adresem:
ftp://ftp.gust.org.pl/TeX/macros/latex/contrib/supported/subeqn
Włodzimierz Macewicz